Saturday, January 6, 2007

Nightmare

برای رهایی از کابوس
به آغوش کسی پناه بردم؛
که برای رهایی
به آغوش کابوس پناه برده بود!1

2 comments:

Anonymous said...

رهایی در آغوش کس دیگه عین اسارته...در ضمن میشه در مورد جمله هاتون بیشتر توضیح بدین...این نشونه ی پیشرفته که آدم از جمله گویی های پراکنده،به متن سرو ته دار برسه...نمک بده به اون آقا!!!ا

m.h said...

همه واسه رها شدن از غم و کابوس هاشون به یه چیزی پناه می برن، یکی به یه رفیق، یکی به موسیقی، یکی به فیلم، یکی به ... نمی دونم، هزار چیز ممکنه پناهگاه آدم بشن که بیشترشون اسارت می یارن؛
ولی گاهی وقتا آدما به چیزایی پناه می برن که ...
اسارت تو آغوش یه آدم مطمئن کجا و اسارت تو دام کابوس کجا!؟
منم همیشه دنبال فرار از غصه هام بودم ولی هیچوقت نخواستم با نفهمیدن فراموششون کنم، هیچوقت نخواستم فکر ناقصمو ناقص تر کنم، همین!1